Trouwring links of rechts?
Helaas hebben wij hier niet direct een duidelijk antwoord op. Per geloof en zelfs per land of regio kan dit verschillen. Sommige stellen dragen zowel hun trouwring als verlovingsring aan dezelfde hand, anderen dragen de verlovingsring en trouwring afzonderlijk van elkaar, aan twee verschillende handen. Maar ook komt het voor dat de trouwring aan een ketting gehangen wordt, dit kan ook een uitkomst zijn voor wie bijvoorbeeld in het ziekenhuis werkt en de ring niet om mag hebben tijdens het werk.
Veel hangt af van de cultuur van het bruidspaar en hun persoonlijke voorkeuren. Maar hoe zit het dan precies? Wanneer draag je aan welke hand de trouwringen? Aan welke hand de trouwring moet, is niet in één zin uit te leggen dus daar nemen we meer tijd voor.
Op basis van geloof
Het geloof kan een belangrijke rol spelen in de keuze voor de hand waarop de trouwring gedragen wordt. Interessant is dat je hierdoor, vooral bij oudere generaties, vaak kunt afleiden welk geloof men aanhangt. Katholieken dragen de trouwring doorgaans aan de linker ringvinger, terwijl protestanten ervoor kiezen om de ring aan de rechter ringvinger te dragen.
Na de Reformatie (16e eeuw) werden trouwringen in de protestantse gemeenschap een tijd lang niet gebruikt, tot men aan het einde van de 19e eeuw de symbolische waarde ervan begon in te zien. Protestanten kozen ervoor om de ring aan de rechterhand te dragen, als een manier om zich af te zetten tegen de katholieke traditie. Deze tradities worden vooral door de oudere generatie in stand gehouden. Tegenwoordig wijken veel jongeren op verschillende manieren af van deze tradities, vaak vanwege praktische overwegingen.
Volgens de Koran wordt de trouwring aan de rechterhand gedragen echter zien we binnen de Islam verschillen. Bijvoorbeeld in Iran wordt de ring aan de linkerhand gedragen. De vraag of de trouwring aan de rechter- of linkerhand gedragen wordt, is binnen de islam echter van ondergeschikt belang in vergelijking met de vraag of het dragen van een trouwring überhaupt toegestaan is. De Koran verbiedt mannen het dragen van goud en zijde, materialen die voorbehouden zijn voor vrouwen. Een man mag echter wel een trouwring dragen van een ander edelmetaal, zoals platina, en in dat geval wordt deze aan de rechterhand gedragen. Platina is een edelmetaal dat zeldzamer is dan goud. Wanneer de trouwring van de juiste legering is (95% platina gelegeerd met wolfraam of 60% platina met Ruthenium) en op de juiste wijze wordt gemaakt dan kan deze ring tegen een stootje, wat prettig is voor mannen. De platina trouwring is dan meetbaar sterker in Vickers-hardheid dan de gouden damesring.
Vaak wordt de verlovingsring vóór de grote dag gedragen op de plek van de trouwring. Veel aanstaande bruiden maken gebruik van onze service om vlak voor de bruiloft de verlovingsring kosteloos weer helemaal als nieuw te maken. De verlovingsring gaat vervolgens in het doosje en wordt op de dag van de bruiloft omgedaan om de andere hand. Tijdens de huwelijksceremonie kan de aanstaande echtgenoot de trouwring aan de andere hand laten plaatsen. Door gebruik te maken van onze service steekt de gedragen verlovingsring met draagsporen niet af tegen de nieuwe blinkende trouwring.
Samengevat
- Katholiek: katholieken dragen de trouwring links.
- Protestants: protestanten dragen de trouwring aan de andere hand, namelijk rechts.
- Islam: binnen de islam draagt men de trouwring meestal
- Joods: Joden dragen de trouwring aanvankelijk rechts en na de huwelijksplechtigheid draagt de bruid de ring meestal links.
Waarom vanuit de symboliek de trouwring aan de linkerhand
De Romeinen dachten ruim 2000 jaar geleden de anatomie van de mens al goed te begrijpen, maar hun incorrecte aannames hebben nog steeds invloed op de tradities van de dag. Het idee dat de trouwring aan de linker ringvinger gedragen moet worden, gaat terug naar de Oudheid. De Romeinen geloofden dat er een speciale zenuw of ader was, de vena amoris (ader van de liefde), die de vierde vinger van de linkerhand rechtstreeks met het hart verbond. “Vanwege deze zenuw deed de pasgehuwde man de ring om deze vinger van zijn echtgenote,” aldus de Romeinse schrijver Macrobius.
Door de ring aan de ringvinger te dragen, gaven pasgetrouwde Romeinen aan dat hun liefde uit het hart kwam, het centrum van diepe emoties zoals liefde en trouw. Toen de Romeinen in de 4e eeuw christelijk werden, bleven ze deze traditie volgen, en in de middeleeuwen werd het gebruik opgenomen in het kerkelijke huwelijksritueel. De priester raakte dan eerst de wijsvinger aan met de trouwring, vervolgens de middelvinger en daarna de ringvinger, terwijl hij de namen van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest uitsprak. Tot slot werd de ring om de ringvinger geschoven.
De ring werd meestal aan de linkerhand gedragen, omdat deze in het christendom werd geassocieerd met het hart en de ziel, terwijl de rechterhand meer met het fysieke lichaam en de wereld werd verbonden. Op de foto is een Romeinse trouwring uit de 3e eeuw afgebeeld. De handdruk was een Romeins symbool voor twee mensen die in het huwelijk verenigd werden.
Waarom de Fransen de trouwring aan de middelvinger droegen.
Hoewel zowel de Romeinen als veel latere christenen de trouwring aan de ringvinger droegen, was dit gebruik niet universeel. De Fransen hielden bijvoorbeeld vast aan een oude Keltische traditie en droegen de trouwring tot in de 15e eeuw aan de middelvinger.
In de 17e eeuw schreef de Engelse mode ringen voor die vaak te groot en te zwaar waren voor de ringvinger. Daarom droegen de meeste Engelsen hun trouwring aan de duim.
Zoals eerder genoemd waren ringen een veelvoorkomend geschenk tussen geliefden en bevatten vaak inscripties, zogenaamde kleine gedichten. Goudsmeden hadden vaak een voorraad ringen met prachtige teksten, hoewel sommige bruidsparen hun eigen teksten aanboden. Frans en Latijn waren de internationale talen van die tijd en werden in heel West-Europa begrepen. Liefdesthema’s op ringen omvatten geknoopte handen, harten en bloemen. In Frankrijk zien we tegenwoordig nog steeds dat de geknoopte handen populair is ook wel fede ring genoemd. De naam “fede” komt van het Italiaanse woord “mani in fede,” wat “handen in vertrouwen” betekent. Religieuze inscripties werden gezien als beschermend en hadden een magische betekenis. Zo zouden de namen van de Drie Koningen helpen tegen epilepsie, en de zin uit het evangelie “En Jezus ging door het midden van hen heen” (Lucas 4:30) werd beschouwd als een krachtig charm voor reizigers.
Ga je voor praktisch?
Wij zien steeds vaker echtparen die de trouwringen willen gaan dragen aan de hand waar de ringen de minste draagsporen krijgen. Handig wanneer je veel met je handen werkt. Ook zien wij vaak dat rechtshandige bruidsparen ervoor kiezen om de ring aan de linkerhand te dragen, zodat de ring niet in de weg zit bij het schrijven.
Of ga je voor cultuur?
In sommige culturen worden handen ingedeeld als mannelijk en vrouwelijk en wordt de rechterhand als de mannelijke hand gezien, de hand waarmee men actief is. Terwijl de linkerhand meer als passief wordt beschouwd en vaak voor sierlijke handelingen wordt gebruikt. Er zit wel enige wijsheid in deze indeling, hoewel linkshandigen vaak over het hoofd worden gezien. Zelfs mensen die met beide handen even vaardig zijn, hebben doorgaans één dominante hand. Dubbelhandigheid is een aangeleerde vaardigheid en pure symmetrie is uiterst zeldzaam. De meeste mensen hebben een dominante hand, en als we puur vanuit praktisch oogpunt kijken, is het dragen van de trouwring aan de niet-dominante hand een verstandige keuze. De ring zal dan zoals eerder gezegd minder snel slijten en langer mooi blijven.
Ons advies
Voor de lange termijn adviseren wij de trouwring te dragen aan de niet-dominante hand. Je wilt dat jouw trouwring zo lang als mogelijk zijn afwerking (glans of mat) behoudt. Daarom is het raadzaam om deze aan de ringvinger van je niet-dominante hand te dragen. Maar waar je ook voor kiest: als je jullie trouwringen bij De Tijd koopt, kun je deze jaarlijks gratis laten controleren en schoonmaken.
