Zoals onvergankelijke diamanten, bloedrode robijnen, intens groene smaragden en diepblauwe saffieren. Aquamarijnen in de kleuren van de oceanen, purperen amethisten, goudgele citrienen, toermalijnen in alle kleuren van het spectrum, blauwpaarse tanzanieten en nog veel, heel veel meer. En in de oceanen, rivieren en meren ontstaan de als zijde glanzende parels.
Van oudsher spreken edelstenen tot de verbeelding. Er werden oorlogen om gevoerd, bondgenootschappen gesloten, vriendschappen mee bezegeld en de laatste eeuwen werd er bovenal de liefde mee bekroond. Vele edelstenen sieren religieuze objecten als mijters, tiara’s, monstransen en tabernakels, maar ook adellijke kronen en bekers. Het merendeel van deze kunstschatten is uit de middeleeuwen afkomstig. Bezoekers van musea en tentoonstellingen verbazen zich vaak terecht over de geweldige rijkdommen die kerk en adel destijds bezaten, maar ook over de matte glans, de weinig sprankelde kleuren en het geringe leven dat de edelstenen uitstralen. Bij veel edelstenen werd destijds al wel geprobeerd kleur en helderheid te verbeteren. Zo kon men de van nature grijsbruine agaat, dankzij zijn poreusheid, beitsen tot intensief rode, blauwe of groene stenen. De natuurlijke scheurtjes in een smaragd werden met olie gevuld en daardoor bijna onzichtbaar gemaakt. Onder sommige edelstenen werden spiegeltjes, gekleurde papiertjes of lapjes stof gelegd of ze werden van onder hol weggeslepen om de kleur te accentueren. In de loop van de eeuwen werden deze methodes en andere nieuwere, steeds verder verfijnd om het uiterlijk van de van nature niet geheel perfecte edelsteen te verbeteren. Die ontwikkeling is nog steeds gaande. Ook worden al ruim een eeuw met speciale apparatuur edelstenen ’nagemaakt’ (synthese). Zoals zijde en wol worden geverfd, hou wordt gebeitst en van huid leder gemaakt, zo heeft een edelsteen ook vak ondersteuning van de mens nodig. Hij slijpt de door de natuur geleverde ruwe steen zo, dat de interne schittering, het kleurenspel en het vuur voor iedereen zichtbaar worden. Al eeuwen experimenteren de edelsteenslijpers daarmee en nog steeds worden nieuwe, nog geraffineerdere slijpvormen ontwikkeld. Maar soms is een perfect slijpsel niet genoeg. Wij informeren u graag over de typerende kenmerken van de meest geliefde edelstenen en de meest voorkomende methodes om dit te verwerken.
Deze worden hieronder nog een verder uit gelicht. Opzoek naar de eigenschappen van de steen of het verhaal ervan lees dan vooral verder. Juwelier De Tijd kent de de aangeboden edelstenen en parels en licht graag de karakteristieken bijzonderheden toe. Wij geven u ook advies hoe u de edelstenen en parels het best kunt behandelen en waardevolle tips over het onder en de controle van uw kostbaarheden.
Deze edelsteen spreekt tot ieders verbeelding. Als het hardste natuurlijke materiaal op aarde is de diamant het symbool bij uitstek voor duurzaamheid en liefde. De meeste diamanten worden geslepen in een rond model met 57 facetten, dat in 1917 ontworpen is. Dit briljantslijpsel geeft de diamant zijn maximale schoonheid: het sprankelende vuur en zijn schitterende uitstraling. Diamanten worden op hun waarde beoordeeld aan de hand van 4 C’s: Carat Weight, Cut, Colour en Clarity (Gewicht, Slijpsel, Kleur en Zuiverheid). Diamanten geheel vrij van insluitsels worden het hoogst gewaardeerd. Natuurlijke insluitsels verminderen weliswaar de waarde, maar zijn tegelijk ook een bewijs van echtheid. Grotere, wat donkere insluitsels kunnen de schittering van de diamant verminderen. In zo’n geval kan de diamant behandeld worden. Met een laser boort men een kanaal (dunner dan een mensenhaar) naar het insluitsel, dat vervolgens met een speciaal chemisch middel wordt opgelost of gebleekt. Het boorgat en de holte worden opgevuld met een glasachtige substantie; ze worden dan praktisch onzichtbaar. Op deze wijze kunnen ook breukvlakken worden opgevuld die de oppervlakte van de sten bereiken. Hoewel de steen er na behandeling mooier uitziet als voorheen, neemt hij niet in waarde toe. Bovendien is hij wat gevoeliger voor stoten. Naast de kleurloze zijn er diamanten in diverse natuurlijke kleuren, van geel tot bruin tot roze en blauw, en zelfs rood. De volledig kleurloze en de intens gekleurde tenen zijn uiterst zeldzaam en dus zeer kostbaar. Maar ook de kleur van diamant kan worden gemanipuleerd. Door bestraling met aansluiten verhitting, of door de recent ontwikkelde hoge druk/hoge temperatuurbehandeling kunnen licht getinte diamanten een intensere kleur krijgen of juist weer kleurloos worden gemaakt. De kunstmatig gekleurde diamanten, vaak geel of blauw en roze zijn goedkoper dan de natuurlijk gekleurde stenen. Het is belangrijk dat u als koper van eventuele behandelingen op de hoogte wordt gesteld. Naast natuurlijke diamant is er ook synthetische diamant in edelsteenkwaliteit op de markt. Door de hoge productiekosten liggen de prijzen van deze stenen momenteel nog niet veel lager dan die van de natuurlijke stenen.
Robijn en saffier zijn mineralogisch gezien broertjes van elkaar: allebei korund, alleen door de kleuren van elkaar te onderscheiden.
De bloedrode robijn is een van de kostbaarste edelstenen. Sinds mensenheugenis staat deze edelsteen voor vurige liefde, leiderschap, macht en onvoorstelbare rijkdom. In de natuur worden heel weinig robijnen gevonden zonder storende insluitsels en met een gelijkmatig verdeelde intense kleur. Voornamelijk in de landen waar ze worden gevonden is het al eeuwen gebruikelijk de kleur en helderheid van de stenen te verbeteren door gecontroleerde verhitting. Bij de mindere kwaliteiten, met scheurtjes en breukvlakken, worden deze tijdens het verhittingsproces gevuld met een glasachtige substantie. Als een steen zo behandeld is, moet dat aan u worden verteld. Synthetische robijnen worden in groten getale gemaakt. Ze worden voornamelijk gebruikt in de horloge- en laserindustrie. Maar ook in sieraden komen synthetische robijnen veel voor.
Wellicht overweegt u de aanschaf van een sieraad met robijn, of misschien bent u gewoon geïnteresseerd in de achtergrond van deze prachtige edelsteen. Wat uw beweegredenen ook mogen zijn, wij helpen u graag verder.
Wat is Robijn?
Net als saffier is robijn een variëteit van het mineraal korund. De steen bestaat uit gekristalliseerd aluminiumoxide en heeft dezelfde superieure eigenschappen als saffier. Korund is buitengewoon hard en heeft een zeer hoge glans. Zuiver korund is kleurloos en komt in de natuur zelden voor. Kleine hoeveelheden chroom, die zeer lang geleden tijdens de vorming van korund, aluminium hebben vervangen in het kristalrooster, geven korund een rode kleur. Deze rode variant van korund wordt robijn genoemd. De kleurintensiteit wordt voor een groot deel beïnvloed door de hoeveelheid aanwezige chroom. Het genoemde duivenbloedrood kan ontstaan wanneer slechts 0,3 procent chroomoxide aanwezig is. Doordat dit chroompigment weinig voorkomt in het bovenste gedeelte van de aardkorst, behoort robijn tot de zeldzaamste edelstenen ter wereld.
Robijn wordt in het algemeen in kleine kristallen gevonden; grote robijnen zijn zeldzaam. Exemplaren die meer wegen dan 5 karaat (1gram) zijn schaars; robijnen zwaarder dan 10 karaat (2gram) zijn een uitzondering op de regel. Sommige van deze uitzonderlijk grote edelstenen zijn in het bezit van Oosterse vorsten; zij schrijven magische krachten toe aan robijn. Zo verhoogt robijn in hun visie aanzien en gezag, en geeft de steen macht, moed en levensvreugde. Daarnaast zou robijn zijn drager voor ongeluk behoeden.
Geschiedenis
Robijn wordt al sinds mensenheugenis geassocieerd met passie en liefde. Bewondering voor
deze edelsteen werd in India al vroeg onder woorden gebracht met de naam ratnanäyaka, Sanskriet voor: koning onder de edelstenen. In de robijn worden de energie van licht en de kracht van vuur gecombineerd tot een adembenemend mooie kleur, van dieprood tot lichter helderrood, met roze tot purperen tinten. De naam robijn, afgeleid van het Latijnse ‘ruber’ (rood)., staat voor het prachtigste rood denkbaar. De meest gewaardeerde kleur is duivenbloedrood, een vol verzadigd karmijnrood. Hoe helderder en levendiger de rode flonkering, deze te waardevoller en voortreffelijker de robijn. In de geschiedenis, tot ver terug in de oudheid, werden edelstenen en robijnen in het bijzonder mysterieus gevonden; magische en mystieke eigenschappen werden hun toegekend. Hoe mooier een robijn, des te groter de kans dat de steen een positieve invloed zou uitoefenen op het leven de eigenaar. Daarom ontwikkelde men al in de oudheid zo veel mogelijk methoden om robijnen te vervolmaken. Soms betekende dit meer dan slijpen en polijsten alleen.
Oorsprong
Het ontstaan van robijn is omgeven door geheimen. In de heuvelachtige omgeving van Mogok in Myanmar (het voormalige Birma) zijn de mooiste robijnen gevonden. Hier bevinden zich dan ook de belangrijkste voorkomens van robijn, en is goed bestudeerd hoe robijn gevormd kan worden inde aardkorst. Het moedergesteente is een zeer oud wit marmer (meer dan 500 miljoen jaar oud). Magma en hete, gas- en mineraalrijke oplossingen, zijn dit gesteente binnengedrongen. Dit veroorzaakte allerlei reacties met het marmer, waaruit nieuwe mineralen ontstonden. Uiteindelijk bleef een hete oplossing over, waarin alleen nog aluminium en een klein beetje chroom aanwezig waren. Uit deze heet water oplossing konden tijdens afkoeling prachtig ontwikkelde kristallen van robijn ontstaan. Chroom komt normaal gesproken helemaal niet voor in een dergelijke gesteenteassociatie, en moest dan ook vanuit de diepe aardkorst omhoog worden getransporteerd, door het naar boven geperste magma en de heet water oplossingen. De bloedrode robijnkristallen maken een overweldigende indruk in het contrasterende witte marmer. Toch worden de robijnen maar weinig in het moedergesteente aangetroffen. In de loop van de tijd zijn ze het meest geconcentreerd in het verweerde residu van het marmer, dat weggespoeld is, en in rivierbeddingen lager in de vallei terecht is gekomen.
Mooie robijnen worden niet alleen in Myanmar (Birma) gevonden, maar ook in Pakistan, Thailand, Cambodja, Vietnam, Sri Lanka, Tanzania, Kenia en Madagaskar.
Roder dan rood…
Sommigen zijn van mening dat Plinius (23-79-AD) in zijn encyclopedie ‘ Natuurlijke Historie’ al schrijft over een vroege vorm van behandeling, die nu universeel wordt toegepast op robijn. De eerste concrete beschrijving van deze behandeling wordt gevonden in het boek ‘Bloemrijke Gedachten over Edelstenen’, geschreven rond 1240 AD, door Teifaschi, een Egyptische edelsteenhandelaar. Toen, net als nu, was verhitting van robijnen een veilige methode die werd toegepast om een permanente verbetering van de kleur en helderheid te bewerkstelligen. De stenen worden ingepakt in een beschermend ‘masker’ van klei en voor enige tijd verhit in een over. Het uiteindelijke resultaat is sterk afhankelijk van de duur van de verhitting ven de hoogte van de temperatuur. Daarnaast is het mogelijk met deze methode, die sinds 1970 geperfectioneerd is in Bangkok (Thailand)., kleine haarscheurtjes in robijnen te ‘repareren’. Tijdens de verhitting loopt een smeltmiddel 9een ‘flux’0 in de haarscheur of barst, met als gevolgd dat de wanden van de kleine breuk aan elkaar kunnen smelten en dichtgroeien bij langzame afkoeling. Dit proces wordt ‘healing’ genoemd.
Tegenwoordig worden wat grotere, mooie en dure robijnen vaak naar een erkend edelsteenkundig laboratorium gestuurd voor het laten opmaken van een edelsteenidentificatie-rapport. In een dergelijk rapport staat duidelijk aangegeven of de betreffende robijn is verhit of niet, en of er eventueel sprake is van aanwezigheid van residu, als gevolg van het herstellen van haarscheurtjes in de steen. Als aangegeven wordt dat de betreffende robijn uit Myanmar, of enig ander beroemd land van herkomst komt, kunt u dit ook laten verifiëren door een edelsteenkundig laboratorium (in ons land het Nederlands Edelsteen Laboratorium te Leiden). Stenen waarvan aangetoond is dat ze uit een beroemd herkomstgebied komen, zijn namelijk vaak duurder dan vergelijkbare stenen van onbekende herkomst.
Robijnen die niet zijn onderworpen aan verhitting, zijn zeldzaam. Toch betekent het niet automatisch dat een dergelijke steen meer waard zou zijn. Voorwaarde blijft dat de steen een aantrekkelijke kleur en uitstraling heeft. Als dit werkelijk het geval is, bedankt dan dat onverhitte stenen relatief buiengewoon kostbaar kunnen zijn.
Maandsteen
Robijn is de van steen van de maand juli. Het is tevens een edelsteen die veel cadeau wordt gedaan bij een 15-jarig of een 40-jarig huwelijksfeest.
Onderhoud
U kunt robijn het beste in lauwwarm water met een milde zeep en een zacht borsteltje schoonmaken. Droog uw sieraden zorgvuldig met een katoenen doek.
Aanschaf van robijn
Uiteraard is uw eigen smaak uiteindelijk doorslaggevend bij het uitkiezen van een robijn of een sieraad met robijn. Bedenkt dat, anders dan bij diamant bij robijn vooral de kwaliteit van de kleur erg belangrijk is bij de bepaling van de waarde, en niet zozeer de zuiverheid. Robijnen met een prachtige kleur, die ook nog eens bijna loepzuiver zijn, bestaan wel, maar zijn extreem zeldzaam en duur.
Wanneer u de aanschaf van een sieraad met robijn overweegt voor uzelf, of als cadeau voor iemand die u lieft is, dan investeert u in zeldzame schoonheid. Bij een dergelijke aankoop is het van belang dat u het juiste advies ontvangt. Uw juwelier of goudsmid is daarvoor de aangewezen persoon. Zijn professionele ervaring gecombineerd met uw persoonlijke smaak zal resulteren in de keuze van precies dát sieraad dat bij u past en dat u de rest van uw leven zult koesteren.
Het rustgevende, diepe korenbloemblauw van de saffier is al duizenden jaren geliefd. De naam komt uit het Latijns wat staat voor geliefd door Saturnus de romeinse god. Korund komt in veel kleuren voor. Van kleurloos tot geel, oranje roze, paars en groen. Deze stenen allemaal saffier, met de kleur als toevoeging. De saffier is het symbool voor schoonheid, rijkdom en trouw. Heldere korenbloemblauwe saffieren komen zelden voor. Daarom worden de meeste saffieren (net als de robijn) van oudsher verhit om de kleur te intensiveren en de helderheid permanent te verhogen. In de handel komen ook saffieren voor die in een kleur gevend poeder tot bijna aan het smeltpunt zijn verhit. Hierdoor ontstaat aan de oppervlakte van de steen een dunnen blauwe laag. Deze diffusie behandelde saffieren zijn duidelijk goedkoper dan de natuurlijke blauwe. Ook het opvullen van scheurtjes en barstjes met een glasachtige substantie komt bij saffier voor. En net als bij de robijn worden er syntheses gemaakt. Laat u bij aankoop goed informeren.
Beryl
De edelstenen van de berylgroep komen in kleurloos tot geel, roze tot rood, van heel licht tot helder blauw en in vele tinten groen. Volgens overleveringen liet keizer Nero van een grote heldere beryl een soort voorzetlens voor zijn ogen slijpen. Daar komt ons woord bril vandaan. Terwijl de roze beryl morganiet en de intens gele heliodoor niet zo bekend zijn, genieten de blauwe aquamarijn en de intens groene smaragd veel belangstelling.
Wellicht overweegt u de aanschaf van een sieraad met saffier, of misschien bent u gewoon geïnteresseerd in de achtergrond van deze goddelijke edelsteen. Wat uw beweegredenen ook mogen zijn, wij helpen u graag verder.
Wat is saffier?
Net als robijn is saffier een variëteit van het mineraal korund. De steen bestaat uit gekristalliseerd aluminiumoxide en heeft dezelfde superieure eigenschappen als robijn. Korund is buitengewoon hard en heeft een zeer hoge glans, Zuiver korund is kleurloos en komt in de natuur zelden voor. Kleine hoeveelheden ijzer en titaan, die zeer lang geleden tijdens de vorming van korund, aluminium hebben vervangen in het kristalrooster, geven korund een blauwe kleur. Als titaan in wat grotere hoeveelheden voorkomt, kan het zeer fijne rutielnaalden vormen, die, opgesloten in de saffier, deze een prachtige zijdeglans geven, of zelfs een ster in de saffier kunnen laten zien. Niet alleen de blauwe variant van korund, maar ook andere kleurvarianten zoals geel, oranje, groen, roze en violet, heten saffier. Als zonder toevoeging over saffier gepraat wordt, wordt altijd de blauwe variant bedoeld. Anders heeft men het over gele saffier, groene saffier, roze saffier…, ook wel de ‘fancy’ saffieren genoemd. Sommige van deze ‘fancy’ saffieren zijn uiterst zeldzaam, zoals bijvoorbeeld de beroemde Padparadscha, een prachtige, rozeachtig-oranje saffier.
Saffier komt veel meer voor dan de spectaculaire rode robijn; in sommige vindplaatsen is zoveel saffier voorradig, dat net als bij diamant, de mindere kwaliteit gebruikt kan worden als slijpmiddel. Het is bepaald niet verwonderlijk dat saffier op meer plaatsen voorkomt dan robijn: in tegenstelling tot chroom zijn ijzer en titaan in redelijke hoeveelheden aanwezig in het bovenste gedeelte van de aardkorst, precies daar waar saffieren kunnen worden gevormd.
Geschiedenis
Saffier, de goddelijke edelsteen die lang geassocieerd is met de lucht en de hemel, wordt al duizenden jaren geadoreerd door de mens. De edelsteen toont zijn pracht met een discrete terughoudendheid. De naam saffier is afkomstig uit vele talen, een aanwijzing dat de edelsteen al vroeg wijdverbreid bekend was. In het Sanskriet wordt gesproken over sauritana, dat ‘toegewijd aan Saturnus’ betekent; in het Latijn saphirus, en in het Arabisch safir. Saffieren tonen een overweldigende hoeveelheid kleurschakeringen, en woorden schieten tekort om de vele mogelijke variaties van blauw te beschrijven. Het majestueuze korenbloemblauw, soms met een delicaat vleugje purper, is de mooiste kleur die een saffier kan hebben. Niet minder in trek is de diep ‘koninklijk blauwe’ saffier, die een zijdeachtige schemering van fluweel uitstraalt, en doet denken aan rimpelloze, oneindig diepe bergmeren.
In het verleden werd saffier door priesters, maar ook door heksen gedragen, omdat de steen hen in staat zou stellen wonderen te verklaren en de toekomst te voorspellen. Saffier symboliseert vriendschap, trouw, eerlijkheid, waarheid en hoop. De steen zou zijn glans verliezen als de drager zich misdroeg en bijvoorbeeld zijn of haar partner bedroog. Hierdoor is het een uitstekende keuze voor een verlovingsring of elke ander sieraad dat uit liefde wordt gegeven.
Oorsprong
Saffieren zijn het resultaat van een aantal zeer verschillende gesteentevormende processen in de aardkorts.
Zo is in Kashmir (Noord-India) saffier gevormd in stollingsgesteenten die pegmatieten worden genoemd. Deze gesteenten zijn uit een magma (heet gesmolten gesteente) gevormd en bevatten veel aluminium en boor. De voor de blauwe kleur benodigde ijzer en titaan zijn opgenomen uit het gesteente waar de pegmatiet is ingedrongen. In Thailand, Cambodja en Australië heersten heel andere omstandigheden. De saffieren werden hier gevormd in diepe lagen van de aardkorst, onder hoge temperatuur en druk in een aluminium- en carbonaatrijk gesmolten gesteente (carbonatie). Tijdens vulkaanuitbarstingen werden de saffieren door een basaltlava naar het aardoppervlak gebracht, waarna ze na verwering van de ontstane basalten in rivierbeddingen terechtkwamen.
De saffieren die kort geleden in Madagaskar zijn gevonden, hebben nog weer een andere ontstaansgeschiedenis. Daar werden heel oude onzuivere marmers door reacties met hete vloeistoffen en met de metamorfegesteenten ernaast, omgezet in grofkorrelige, aluminiumrijke ‘skarn’, een gesteente waarin ook saffier gevormd kon worden, dankzij de aanwezigheid van ijzer en titaan.
Belangrijke saffiervoorkomens zijn ook aangetroffen in Sri Lanka, Myanmar (Birma), Madagaskar, Tanzania, en de Verenigde Staten (Montana) De grootste saffier ter wereld is gevonden in 1996, in Madagaskar. De ontdekte steen weegt 89.500 karaat, niet minder dan 17,9 kilogram.
Wie mooi wil zijn…..
Al rond het begin van de jaartelling was bekend dat als robijnen in een smeltkroes werden gestopt en in vuur werden gehouden, de kleur en uitstraling konden verbeteren. Marco Polo was getuige van deze behandeling toen hij Sri Lanka aandeed tijdens een van zijn wereldreizen. Rond 1980 ontdekten edelsteenhandelaren in Thailand dat melkachtige, vrijwel kleurloze korund, gevonden in Sri Lanka, door middel van verhitting onder heel hoge temperaturen (1600 tot 1800 graden Celsius) veranderde in prachtige saffier. In de jaren daarna werd het verhitten van saffier gemeengoed, om een permanente verbetering van de kleur en helderheid te bewerkstelligen. Door deze ontwikkeling is het totale aanbod van mooie saffieren groter dan wanneer men alleen afhankelijk was geweest van de vondsten in de natuur. Daarnaast maken zogenaamde diffusiebehandelingen het mogelijk om tijdens het verhitten van saffier additieven toe te voegen. Zo kan door de diffusie van toegevoegd ijzer en titaan saffier alleen aan de oppervlakte blauw gekleurd worden. Door de diffusie van beryllium kan roze saffier een prachtige Padparadscha-kleur krijgen. Meestal is deze kleur echter ook beperkt tot een dun laagje onder het oppervlak. Omdat de kleur in deze stenen alleen beperkt aanwezig is (dicht bij het oppervlak), zijn ze relatief laag geprijsd.
Tegenwoordig worden mooie en dure saffieren vaak naar een erkend edelsteenkundig laboratorium gestuurd voor het laten opmaken van een edelsteen-identificatierapport. In een dergelijk rapport staat duidelijk aangegeven of de betreffende saffier is verhit of niet, en of er eventueel sprake is van een diffusiebehandeling. Als aangegeven wordt dat de betreffende saffier uit Kashmir, Myanmar, of enig ander beroemd land van herkomst komt, kan u dit ook laten verifiëren door een edelsteenkundig laboratorium (in ons land het Nederlands Edelsteen Laboratorium te Leiden_. Stenen waarvan aangetoond is dat ze uit een beroemd herkomstgebied komen, zijn namelijk duurder dan vergelijkbare stenen van onbekende herkomst. Saffieren die niet zijn onderworpen aan verhitting, zijn zeldzaam. Toch betekent het niet automatisch dat een dergelijke steen meer waar zou zijn. Voorwaarde blijft dat de steen een aantrekkelijke kleur en uitstraling heeft. Als die werkelijk het geval is. Bedenk dan dat onverhitte stenen relatief buitengewoon kostbaar kunnen zijn.
Maansteen
Saffier is de steen van de maand september. Het worde veel cadeau gedaan bij zowel een 5-jarig als een 45-jarig huwelijksfeest.
Onderhoud
Uiteraard is uw eigen smaak uiteindelijk doorslaggevend bij het uitkiezen van een saffier of een sieraad met saffier. Bedenk dat, anders dan bij diamant, bij saffier vooral de kwaliteit van de kleur erg belangrijk is bij de bepaling van de waarde, en niet zozeer de zuiverheid. Eigenlijk is saffier een ideale edelsteen. Hij biedt een haast ongeëvenaard kleurenscala en is bovendien vanwege de enorme hardheid (bijna net zo hard als diamant) heel duurzaam. Saffier ziet er altijd als nieuw uit. Waar andere stenen met vergelijkbare kleuren na lang gedragen te zijn makkelijker tekenen van slijtage kunnen vertonen, verslijt saffier nagenoeg niet en blijft het zijn kleur behouden.
Wanneer u de aanschaf van een sieraad met saffier overweegt voor uzelf, of als cadeau voor iemand die u lief is, dan investeert u in tijdloze schoonheid. Bij een dergelijke aankoop is het van belang dat u het juiste advies krijgt. Uw juwelier of goudsmid is daarvoor de aangewezen persoon. Zijn professionele ervaring gecombineerd met uw persoonlijke smaak zal resulteren in de keuze van precies dat sieraad dat bij u past en dat u de rest van uw leven zult koesteren.
De smaragd met zijn magische aantrekkingskracht symboliseert in vele culturen de wedergeboorte en het leven. Smaragd was de lievelingssteen van Cleopatra. Zijn volle koele groentinten doen denken aan het voorjaar en kondigen nieuwe verwachtingen en mogelijkheid aan. Een smaragd zonder insluitsels is een absolute zeldzaamheid. Alle stenen vertonen typerende merktekens in de vorm van minieme scheurtjes, die Jardin = tuin genoemd worden. Vak kan een gemmoloog daaraan zelfs de herkomst van de steen aflezen. Omdat veel insluitsels de transparantie van de steen verminderen, probeerden de Indische edelsteenhandelaren al honderden jaren geleden het uiterlijk van de stenen te verbeteren door ze in olie of paraffine te dompelen. Doordat deze behandeling weer makkelijk ongedaan gemaakt kan worden, wordt ze geaccepteerd. De smaragd wordt er tevens minder kwetsbaar door, maar het blijft een steen waarmee zorgvuldig moet worden omgegaan. In plaats van de gebruikelijke olie wordt de laatste jaren voor smaragd ook geverfde olie gebruikt of kunsthars dat in de steen uithardt en bijna niet te verwijderen is. Van alle behandelingen dienst u duidelijk op de hoogte te worden gebracht. Vanwege de hoge zeldzaamheid en waarde van mooie smaragd, is er natuurlijk ook synthetisch smaragd op de markt van verschillende fabrikanten.
Wellicht overweegt u de aanschaf van een sieraad met smaragd, of misschien bent u gewoon geïnteresseerd in de achtergrond van deze bijzondere edelsteen. Wat uw beweegredenen ook mogen zijn, wij helpen u graag verder.
Wat is smaragd?
Smaragd is een variëteit van het mineraal beryl. Beryl bestaat uit een gekristalliseerde verbinding van beryllium, aluminium, silicium en zuurstof, een berylliumaluminium-silicaat. Zuiver kleurloos beryl komt in de natuur betrekkelijk weinig voor. Kleine hoeveelheden chroom en eventueel vanadium, die zeer lang geleden tijdens de vorming van beryl, aluminium hebben vervangen in het kristalrooster, geven beryl een prachtige, diepgroene kleur. Alleen deze chroom houdende groene variant van beryl heet smaragd. Beryllen met een andere soort groen, die geen chroom bevatten maar ijzer, worden geen smaragd genoemd, maar ‘groene beryl’. De intensiteit van de smaragdgroene kleur hangt af van de hoeveelheid aanwezige chroom, die kan oplopen tot een paar procent van het totale gewicht.
Ondanks de behoorlijke hardheid is smaragd iets brosser dan andere edelstenen met vergelijkbare hardheid. Daarom heeft het meer speciale aandacht nodig bij het slijpen, maar ook wanneer het als sieraad gedragen wordt.
Bij de meeste smaragden mag verwacht worden dat ze zichtbare insluitsels bevatten. Deze insluitsels (ook wel jardins genoemd). Bijvoorbeeld kristalletjes van minerale, of zeer kleine holten, gevuld met een vloeistof, waarin een gasbel of een zoutkristal drijft, vormen een prachtig bewijs voor de authenticiteit van de smaragd. De afwezigheid van deze insluitsels suggereert al snel dat het wellicht om een namaaksmaragd of een synthetische steen gaat. Volmaakt zuivere smaragd bestaat wel, maar is uiterst zeldzaam, en de stenen zijn meestal klein.
Geschiedenis
Smaragd wordt al duizenden jaren gezien als symbool van wedergeboorte en blijvende liefde. De naam smaragd komt van het Griekse ‘smaragdos’ wat ‘groene steen’ betekent. Het is buitengewoon moeilijk om de kleur van smaragd te beschrijven zonder afbreuk te doen aan de sensaties die deze oproept. Het is een intens groen van unieke perfectie en onbedwingbare dynamiek, dat mensen verdeelt in vurige fans of overtuigde tegenstanders. Het sterk geschakeerde palet van groen kan variëren van licht bladgroen, tot zwaar dennengroen. De mooiste en rijkste kleurschakering is te vergelijken met het glinsterende, bedauwde jonge gras in het voorjaar. Plinius (23-79-AD) schreef een vrolijk loflied op smaragd in zijn encyclopedie ‘Natuurlijke Historie’: “Wij verheugen ons, wanneer onze ogen zich verlustigen in het aangename groen van de grassen en de bladeren, maar de vreugde van het aanschouwen van een smaragd is onvergelijkelijk groter, want dit groen stemt tot de meest tevredenheid.”
In de geschiedenis zijn veel bijzondere krachten aan smaragd toegeschreven. Julius Caesar verzamelde smaragden omdat ze over geneeskracht zouden beschikken. Cleopatra was erg gesteld op smaragd en gebruikte deze steen om haar schoonheid te benadrukken. Smaragd zou de drager genezen van kwalen en ziektes, de intelligentie verhogen, het seksleven verbeteren en tevens onvruchtbaarheid en slechtziendheid verhelpen. Daarnaast werd er verondersteld dat de smaragd, indien onder de tong geplaatst, iemand in staat stelde de toekomst te voorspellen.
Oorsprong
Tot de late middeleeuwen waren smaragden van een grote zeldzaamheid en van een zeer hoge waarde. Ze werden gevonden op slechts twee plaatsen: in de Cleopatra-mijn vlak bij de Rode Zee in Egypte, en in het Habachtal, in Oostenrijk. Pas in de zestiende eeuw, toen de Spaanse veroveraars Zuid-Amerika binnenvielen, werden de beroemde smaragdvoorkomens in Colombia ontdekt. Tot de dag van vandaag produceren de mijnen in Colombia meer dan driekwart van de totale hoeveelheid smaragden op de wereldmarkt.
In de Muzo-mijn. Historisch gezien de belangrijkste in Colombia, komt smaragd voor in een zwarte schalie, een kleiachtig gesteente dat veel organisch materiaal bevat. Circulatie van heet water (ook wel hydrothermale activiteit genoemd) zorgde ervoor dat benodigde elementen als beryllium, aluminium en chroom uit de schalie werden vrijgemaakt. Dit lukte alleen in de nabijheid van het organische materiaal en de aanwezige zwavel. De hete oplossingen werden vervolgens in aders en barsten geperst., waarna smaragd, tijdens langzame afkoeling, samen met andere mineralen zoal calciet, albiet en pyriet kon uitkristalliseren. Hierbij het van groot belang geweest dat het overgrote deel van het aanwezige ijzer niet in de smaragd werd opgenomen, maar in het gelijktijdig gevormde pyriet (een ijzersulfide) terechtkwam.
Als dit niet precies zo was gebeurd, dan hadden veel Colombiaanse smaragden een veel te hoge concentratie ijzer gehad en dit had de kleur zeer nadelig beïnvloed. De vorming van de mooie smaragd die we gewend zijn, kon dus alleen onder volstrekt unieke omstandigheden plaatsvinden. Dit proces vond ongeveer 40 miljoen jaar geleden plaatst.
In geologisch heel andere maar niet minder unieke omgevingen, werd smaragd gevormd in onder andere Brazilië, Zambia, Pakistan, Afghanistan, Tanzania, Madagaskar en Zimbabwe. Al deze smaragdvoorkomens hebben gemeen dat de smaragd op ongeveer dezelfde wijze werd gevormd, namelijk vlak bij het contact tussen een berylliumrijk gesteente en een chroomrijk gesteente. Het is in de aardkorst meer uitzondering dan regel dat deze gesteenten dicht bij elkaar voorkomen, en dat vervolgens ook nog eens de juiste omstandigheden voor de vorming van smaragd aanwezig zijn is helemaal bijzonder.
Groen zijn is niet makkelijk….
Waar een smaragd ook vandaan komt, het is erg waarschijnlijk dat de steen een schoonheidsbehandeling heeft ondergaan om kleine haarscheurtjes aan het ook te onttrekken. Van nature zijn haarscheurtjes of breukjes aanwezig in bijna iedere smaragd. Het lijkt erop dat om de geweldige groene kleur te bereiken, concessies gedaan moesten worden in de interne structuur. De chroomdeeltjes zijn eigenlijk iets te groot voor de plaats die ze innemen in de smaragd. Hierdoor is een bepaalde interne spanning ontstaan, die vaak al tijdens de vorming van smaragd heeft geleid tot het ontstaan van kleine breukjes. Wanneer deze haarscheurtjes de oppervlakte van de smaragd bereiken, zijn ze gevuld met lucht en daardoor heel zichtbaar. Om deze zichtbaarheid te beperken of te elimineren gebruikt men voor smaragd een soort equivalent van onze huidverzorgingsproducten.
Eeuwenlang gebruiken handelaren al olie of harsen voor puur cosmetische behandeling van smaragd, om kenmerken te verbergen die het goed uitkomen van de fraaie kleur zouden kunnen hinderen. U kunt ervan uitgaan dat de helderheid van uw smaragd op deze manier is geoptimaliseerd. Tenzij een edelsteenidentificatierapport van een erkend edelsteenkundig laboratorium (in ons land het Nederlands Edelsteen Laboratorium te Leiden) anders aangeeft. Voor dergelijke heel zeldzamen, onbehandelde smaragden van zeer goede kwaliteit wordt een behoorlijke meerprijs betaald.
Facelifts zijn natuurlijk niet eeuwigdurend. Afhankelijk van de gebruikte substantie kan het nodig zijn om de smaragd af en toe een nieuwe schoonheidsbehandeling te geven. Een minieme hoeveelheid olie of hars is maar nodig om de smaragd weer een optimale uitstraling te geven. Deze kleine scheurtjes zijn niet breder dan een haar en kunnen dus maar heel weinig substantie opnemen, net genoegd om minder zichtbaar te worden.
Maandsteen
Smaragd is de steen van de maand mei. De steen symboliseert de eeuwige belofte van het voorjaar. Hij wordt veel cadeau gedaan bij zowel een 20-jarig, al een 35-jarig huwelijksfeest.
Onderhoud
Smaragd is niet zo hard als diamant, maar wel een stuk harder dan glas. Desondanks kunnen er, als niet zorgvuldig met smaragd omgegaan wordt, beschadigingen ontstaan of stukjes afbreken. Als u sieraden met smaragd draagt, dient u op te passen met scherpe voorwerpen. Het is ook aan te raden uw sieraden af te doen bij gebruik van bijtende schoonmaakmiddelen. U kunt smaragd het beste in lauwwarm water met een zeer milde zeep en een zacht borsteltje schoonmaken. Droog uw sieraden zorgvuldig met een katoenen doek. Een smaragd gaat generaties lang mee, op voorwaarde dat hij de liefdevolle behandeling krijgt die hij verdient!
Het kopen van smaragd
Uiteraard is uw eigen smaak uiteindelijk doorslaggevend bij het uitkiezen van een smaragd of een sieraad met smaragd. Bedenk dat, anders dan bij diamant, bij smaragd vooral de kwaliteit van de kleur erg belangrijk is bij de bepaling van de waarde, en niet zozeer de zuiverheid. Hoe levendiger en sprankelender het groen, des te waardevoller de smaragd. Smaragd wordt vaak geslepen in een rechthoekig trappenslijpsel, dat dan ook bekend staat als’ smaragdslijpsel’. Kleinere stenen worden ook rond, ovaal, peervorming of in markiesvorm geslepen, maar het zou wat tijd kunnen kosten om een grotere ongewone vorm te vinden. Sommige smaragden zijn ook spectaculair wanneer ze als licht gebogen cabochon geslepen zijn.
Wanneer u de aanschaf van een sieraad met smaragden overweegt voor uzelf, of al cadeau voor iemand die u lief is, dan investeert u in pure schoonheid. Bij een dergelijke aankoop het van belang dat u het juiste advies krijgt. Wij kunnen door onze professionele ervaring gecombineerd met uw persoonlijke smaak een juiste keuze laten maken voor dát sieraad dat bij u past en dat u de rest uw leven zult koesteren.
De naam betekend zeewater, en roept associaties op met helder, schoon en blauw water. Hij is nauw verwant met de smaragd, doch wordt in tegenstelling tot deze, vaak in grote heldere kristallen gevonden. We kennen de aquamarijn in bijna kleurloos lichtblauw tot intens diepblauw. Al enkele honderden jaren worden de lichte, van nature iets groenige stenen licht gebrand om de blauwe kleur te krijgen. Aquamarijn met veel insluitsels kan een ‘kattenoog’ effect hebben als hij ‘en cabochon’ (bolle bovenkant) is geslepen. De lichtgele en groenige stenen worden beryl genoemd.
Dit is een schitterende, transparante en tamelijk sterke, helaas onbekende edelsteen. De meest voorkomende kleuren zijn licht geel tot groenig geel, goudgeel tot goudbruin. De kostbaarste en zeldzaamste variant van deze steensoort is de alexandriet. Een kleurwisselende steen: bij daglicht is hij groen en bij kunstlicht rood. De niet zo transparante stenen van deze groep kunnen door hun vezelige insluitsels, als zij ‘en cabochon’ geslepen zijn, onder een lichtspot een heldere bewegende licht streep geven; deze variant heet ‘chrysoberyl-kattenoog’.
Pas 150 jaar geleden werd spinel als een zelfstandig mineraal, als edelsteen benoemd. De zeldzaamste en daarom kostbaarste sponellen zijn helder rood; daarnaast zijn er talrijke kleurvariaties, vooral pasteltinten van licht rood tot violet naar blauw. Spinel wordt hoofdzakelijk gevonden in Myamar en Sri Lanka, in dezelfde mijnen die robijn en saffier leveren. Dit verklaart ook waarom zoveel grote bekende robijnen in werkelijkheid spinellen zijn. Zo is ‘the Black Prince Ruby’ in de Engelse kroonjuwelen, een spinel. Spinel in mooie kwaliteiten is zeldzaam, vandaar dat ment ze in de handel of in juwelen niet vaak tegenkomt. Met zijn hardheid 8 is spinel een uitstekende sieraadsteen. Spinellen worden alleen maar geslepen, verdere behandelingen komen niet voor. Wel worden synthetische spinellen vervaardigd, meestal in afwijkende kleuren om andere edelstenen te imiteren.
Zirkoon is een levendige edelsteen met intense kleuren en een hoge glans. Hoewel hun vuur en hoge lichtbreking al sinds eeuwen wordt gewaardeerd, treft men ze niet zoveel in de handel aan. Met hardheid 7 zijn ze tamelijk hard, maar ze zijn bros en daardoor niet zo geschikt voor ringen. Het meest worden ze gevonden in Cambodja, Myanmar, Thailand en Sri Lanka, in de kleuren geel, bruin, bruinrood, soms roze en groen. Als ze verhit worden tot temperaturen van 800 t0 100 graden Celcius worden ze kleurloos of blauwgroen. De diamantimitatie met de handelsnaam Zirkonia is een kunstmatig product, dat behalve het element zirkonium niets met de edelsteen zirkoon te maken heeft.
De zeldzaamste en duurste topaas, de ‘goud’ topaas, werd vroeger nog al eens verwisseld met de goedkopere citrien. De kleur loopt met cognacbruin tot zalmkleurig oranje. Roze topazen zijn nog uitzonderlijker en af en toe worden zachte lichtblauwe stenen gevonden. Jaren geleden ontdekte men dat de meeste van deze topazen door bestraling bruin kleuren en daarna door verhitting permanent blauw worden, variërend van licht tot donkerblauw.
Deze kunstmatige kleuring geeft de steen een attractiever uiterlijk, maar maakt hem niet waardevoller. Toch wordt deze steen veel verkocht, mede dan zij de gunstige prijs. Helaas wordt deze behandeling van de steen meestal niet door de verkoper vermeld.
Amethist en Citrien
De kwartsgroep bestaat uit veel variëteiten en elke kleurvariant heeft een eigen naam: bergkristal (kleurloos), amethist (paars-violet), de gele citrien, de bruine rookkwarts. Ook agaten en chalcedonen behoren tot deze groep.
De bekendste en duurste edelsteen uit deze groep is de amethist, met zijn lila tot diep purperen kleur. Daarna komt de citrien van licht- tot bruingeel. Beide stenen werden al door de oude hoogontwikkelde culturen gebruikt en er werden bijzondere krachten aan toegeschreven. Zo hadden de oude bisschopsringen een amethist, vanwege zijn zuiverende werking. Omdat de kwartsen in grotere hoeveelheden worden gevonden, zijn ook de prijzen redelijk. In de aarde kan de amethist bij hoge temperaturen verkleuren tot citrien. Afhankelijk van de kleurintensiteit van de oorspronkelijke amethist, krijgt de citrien een lichtere of donkere kleur. Verhitten van kwarts wordt ook al eeuwen door de mens toegepast. Er wordt er volop synthetische kwarts gemaakt, hoofdzakelijk voor de horloge- en computerindustrie, maar dit materiaal heeft zijn weg ook gevonden naar de sieradenmarkt. In alle kleuren van de regenboog, dus ook amethist.
Toermalijnen komen in werkelijk alle kleuren voor, van kleurloos tot zwart, en in alle kleurgradaties. De groene en roze kleur zijn dominant. In de toermalijnkristallen kunnen meerdere kleuren in een kristal voorkomen. De bekendste is een dwarsdoorsnede van een kristal met een roze/rood hard en een groene schil, de ‘watermeloen’ toermalijn.
De donkere toermalijnen in alle kleuren worden verhit om ze op te lichten en om de levendigheid van de steen te verhogen. Roze toermalijn wordt sinds enkele jaren bestraald om de kleur te intensiveren. Deze behandeling kan niet achterhaald worden. Tegenwoordig worden de toermalijnen met breukvlakjes behandeld met een tweecomponentenhars. Hierdoor wordt de steen gevoeliger voor breuk en daardoor dienst ze duidelijk goedkoper te zijn. Bij aankoop moet u verteld worden of de steen van uw keuze deze behandeling al dan niet heeft ondergaan.
De tanzaniet is een variëteit van het mineraal zoïsiet. Zoïsiet komt het meest voor als een roze gesteente of een chroom houdend groen, vaak met robijnkristallen. Pas in 1967 werden de eerste blauw-violette kristallen gevonden. Met zijn schitterende blauw, purper en violet maakt hij het edelstenen kleurenpalet compleet. Zoals de naam al laat vermoeden wordt de steen gevonden in het Oost-Afrikaanse Tanzania, aan de voet van de Kilimandjaro. Van nature zijn de meeste kristallen bruinachtig-groen. Ze krijgen pas hun mooie kleur na een zorgvuldige hittebehandeling. Tanzaniet is zeldzaam en daardoor ook prijzig.
Granaat is een familienaam van een groot aantal edele mineralen. Een aantal daarvan is zeer populair, maar ziet er zeer verschillend uit. De bekendste zijn rood, van bruinrood tot violet. Ze heten pyroop, almandien en rhodoliet. Maar er bestaat ook oranje en zelfs intensief groene transparante granaten als de tsavoliet uit Oost-Afrika, die zeer geliefd is. Doorzichtige, intens gekleurde en grotere granaten zijn zeldzaam en ook kostbaar. Tot de granaatgroep behoort verder een aantal sierstenen die erg gewild zijn zoals de grossulaar. Granaten worden door de natuur zo perfect voortgebracht dat zijn geen enkele nabehandeling nodig hebben. Edelsteenslijpers laten met geraffineerde slijpvormen de interen schoonheid van de steen zien en brengen hem aan het schitteren.
Reeds in het oude Egypte begeerde men het unieke groen van de peridoot, die vroeger door zijn vaak olieachtige aanzien ook olivijn werd genoemd. Bij peridoot is geen enkele behandeling noodzakelijk. Omdat hij iets minder hard is dan de meeste edelstenen, moet hij in een ring voorzichtig worden gedragen. Uit nieuwe vindplaatsen komen tegenwoordig volledig transparante stenen op de markt, die door geraffineerde slijpvormen fantastisch leven uitstralen.
De opaal is een heel bijzondere edelsteen. Als je hem beweegt, verstrooit hij zijn kleurreflecties in groen, blauw, geen en rood, vanaf een lichte of donkere ondergrond. De lieveling van koningen en keizers, maar ook tegenwoordig erg gewild. En de nationale steen van Australië, waar hij relatief veel voor komt. Omdat iedere opaal een klein beetje water bevat, kan hij onder extreme omstandigheden uitdrogen en in sommige gevallen zelfs scheuren. Met af en toe een badje of opgeborgen tussen vochtige watten houdt hij zijn vochtbalans op orde. Opalen zijn individualisten, er zijn nooit twee hetzelfde en het aantal variëteiten is groot. Poreuze opalen kunnen kunstmatig zwart gemaakt worden om daarmee de kostbaarste, de zwarte opaal, te imiteren. Deze bewerking moet u beslist worden meegedeeld, want gezwarte opalen zijn goedkoop. Vaak worden dunnen plaatjes opaal op een donkere ondergrond geplakt, soms met daarop nog een transparante top. Deze samengestelde stenen moeten als opaaldoublet of -triplet worden verkocht. Zeer gewild zijn de opalen die worden geslepen terwijl ze genesteld blijven in het moedergesteente: de zogenoemde matrix- of boulderopaal. Als deze een intensief kleurenspel vertonen, in het bijzonder met veel rood, dan zijn ze zeer waardevol. Naast deze ‘edel’ opaal is er nog een variant die o.a. in Mexico wordt gevonden: de vuuropaal. Knaloranje, transparant en in sommige gevallen met een mooi kleurenspel. Ook opaal wordt synthetisch gemaakt. Een gemmoloog ziet het verschil.
Zijn naam beschrijft direct de kleur. In Turkije wordt geen turkoois gevonden, maar zij naam is aan Turkije verbonden omdat de handelswegen vroeger over Konstantinopel voerden, het huidige Istanboel. Turkoois was al in de oude culturen een zeer geliefde edelsteen. Helaas is hij van nature erg pureus en hij kan gewoon tijdens het dragen door huidvet en cosmetica naar groen verkleuren. Tegenwoordig wordt bijna alle turkoois met kleurloze substanties geïmpregneerd, zodat hij harder wordt, beter te polijsten en de kleur stabiel is. Wanneer met gekleurde substanties aan praktisch waardeloze kwaliteiten een mooi uiterlijk wordt gegeven, moet deze behandeling aan de potentiele koper worden meegedeeld, omdat hij een goedkoop en kunstmatig gekleurd product aanschaft.
De oude Egyptenaren, maar ook de Chinese keizers uit alle dynastieën kenden en begeerden de diepblauwe lapis lazuli, die vaak van goudglanzende pyrietkristalletjes is voorzien. Niet alle voorkomende lapis lazuli is van nature zo intensief blauw. Dan kan de kleur ‘verbeterd’ worden. Deze kunstmatig gekleurde stenen zijn goed te determineren en ze zijn veel goedkoper dan de door de natuur gekleurde stenen. Lapis lazuli wordt kunstmatig vervaardigd en deze synthetische variant is vrij makkelijk door de gemmoloo te herkennen.
Hoewel parels geen stenen zijn behoren ze wel tot de edele materialen van deze aarden en zijn ze al eeuwenland geliefd vanwege hun fijne, iriserende glans en het zijdezachte oppervlak van natuurparels. Helaas zijn deze echte parels uitermate zeldzaam geworden, zodat aan de vraag naar deze kwaliteit niet kan worden voldaan.
Rond 1990 werd in Japan de parelkweektechniek ontwikkeld. In de oester met een stukje huid van een aanverwante oester ingebracht, vaak samen met een kern van parelmoer. In zeewater vormt de oester hier parelmoer omheen en zo groeit dankzij de ingewikkelde ingreep een zogenoemde cultivéparel. Een identieke techniek wordt toegepast bij de zoetwatermossels en Zuidzeeoesters. Men kan parels onderscheiden in Akoya cultivéparels,
zoetwater cultivéparels en Zuidzee cultivéparels (w.o. de zgn. Tahiti parels). Bij de oogst voldoen deze parels nog niet aan alle wensen van hun dragers. Bijna alle parels worden daarom voorzichtig gepolijst, om de glans te verbeteren. Licht gevlekt parels worden gebleekt en krijgen een bijzondere roze tint. Als cultivéparels kunstmatig van wit naar grijs of geel geverfd zijn, of door middel van bestraling van kleur veranderd zijn, moet deze behandeling u door uw verkoper ondubbelzinnig worden meegedeeld. Parels zijn gevoelige producten en mogen daarom niet samen met andere hardere edelstenen worden bewaard. Ook mogen zij niet in aanraking komen met producten als oplosmiddelen, haarlak parfum en cosmetica.
Door de snelle technologisch ontwikkelingen blijft het onderzoek van edelstenen niet langer beperkt tot identificatie alleen. Als eenmaal bekend is om welke edelsteen het gaat, moet in veel gevallen nagegaan worden of de kleur van de steen niet op een kunstmatige wijze beïnvloed is, of dat de steen op andere wijze behandeld is om de uitstraling te bevorderen. Mooie en bijzondere edelstenen zijn zeldzaam, en de vraag naar dergelijke stenen op technologische wijze te verbeteren of zelfs synthetisch te vervaardigen kan dit aanbod aanzienlijk vergroot worden. Edelstenen komen op deze manier meer dan ooit binnen het bereik van grote groepen mensen. De overzichtelijkheid is er echter niet op vooruitgegaan, de waardeverschillen zijn soms enorm – een synthetische steen of een technologisch behandelde steen zijn uiteraard minder waard dan een onbehandelde natuurlijke edelsteen van dezelfde kwaliteit – en een vergissing is snel gemaakt. In deze situatie biedt De Tijd zekerheid door het opstellen van een edelsteen certificaat in samenwerking met Taxatiebureau Rothuis. Verder werken wij nauw samen met de Hoge Raad voor Diamant in Antwerpen, het Nederlandse Edelsteen Laboratorium in Leiden en het Gemological Institute of America.
In het edelsteencertificaat kunnen de volgende punten opgenomen worden;
Naar aanleiding van elk onderzoek wordt een internationaal erkend rapport opgesteld, in overeenstemming met de richtlijnen van CIBJO.
Omdat edelstenen meestal veel waard zijn, mogen bij het onderzoeken geen methode gebruikt worden, waarbij de steen beschadigt kan worden. Het laboratorium gebruikt daarom alleen ‘non-destuctieve’ methoden. Hierdoor vallen o.a. het bepalen van brekingsindices, dichtheid, het analyseren van de kleur en fluorescentie-gedrag, en analyse van interne karakteristieken, zoals mineraalinsluitsels en groeizoneringen. Optische instrumenten zijn dus heel belangrijk; een speciale edelsteenkundige microscoop wordt bijvoorbeeld heel veel gebruikt. Bij ingewikkelde problemen wordt gebruik gemaakt van geavanceerde laboratoriumtechnieken, zoals UV-VIS en FTIR spectrometrie, de ED-XRF techniek voor kwalitatieve en semi-kwalitatieve chemische analysen, en verschillende röntgendiffractie technieken. Met name bij het onderzoek van parels is het röntgenonderzoek heel belangrijk.
Het uiteindelijke rapport omvat een complete omschrijving van het onderzochte object met kleurenfoto. Afmetingen, gewicht in karaat, kleur, transparantie, identiteit, informatie over technologische behandeling, en eventueel de geografische herkomst worden vermeld.
Zie voor meer informatie: https://www.taxatiebureaurothuis.nl/taxatie/#row_13
