Het gat in de ring heeft een speciale betekenis. Het is het symbool van de doorgang naar alle gebeurtenissen in het leven van de drager. De oude Egyptenaren dachten dat vanuit de ringvinger van de linkerhand de ‘Vena Amoris’ (de ader van liefde) rechtstreeks naar het hart liep. Sommige mensen dragen daarom nog steeds hun trouwring aan de linker ringvinger.
In Nederland zijn trouwringen vaak van goud, zilver, platina of een combinatie hiervan. Romeinse echtparen kozen vaak voor een ring van ijzer.
De Nederlandse traditie van het uitwisselen van trouwringen hebben we geërfd van de Romeinen. Zij gaven elkaar bij het trouwen een trouwring als officiële belofte van trouw. Daarnaast was het een duidelijk statement dat man en vrouw aan elkaar zijn verbonden zijn.
De trouwring was vroeger een geschenk van de man aan zijn aanstaande vrouw. Hij zocht de ring uit en gaf hem aan zijn vrouw. Vanaf de 19e eeuw ging ook de man een trouwring dragen. Tegenwoordig zoeken de partners vaak samen een ring uit.
De meeste echtparen dragen na het huwelijk de trouwring aan de rechter ringvinger. Rooms Katholieken dragen hem vaak links.
Tegenwoordig worden trouwringen steeds meer aangekleed met edelstenen die een symbolische waarde vertegenwoordigen, zoals:
• De robijn als symbool van het hart
• De saffier als reflectie van de hemel
• De diamant als baken van onverwoestbare liefde
• Aquamarijn voor een gelukkig huwelijksleven
• Maansteen voor tevredenheid
• Turkoois voor wilskracht
De religieuze betekenis van de trouwring
De trouwring is een belangrijk symbool bij christelijke huwelijken. De trouwring heeft echter geen religieuze betekenis. De trouwring bij christelijke huwelijken is alleen het symbool van de belofte van eeuwige liefde aan elkaar.
De trouwring in het christelijke huwelijk symboliseert daarmee ook de overdracht van autoriteit aan de andere persoon. De trouwring wordt geschonken om aan te geven dat een waardevol bezit overgaat naar iemand anders.
De katholieke kerk introduceerde de trouwring in de huwelijksceremonie in de Middeleeuwen. De bruidegom schoof de trouwring beurtelings aan de duim, de wijsvinger en vervolgens de middelvinger en sprak daarbij de trouwgelofte “In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest”. Daarna schoof hij de trouwring om de ringvinger van de bruid.
De trouwring en de trouwgelofte
De trouwring is het zichtbare deel van twee mensen die zich aan elkaar committeren. Daarom heeft de ring vaak een belangrijke rol bij een huwelijksceremonie en de trouwgeloftes. Bijvoorbeeld:
• Joods: “Bewaar, gij bent aan mij gewijd met deze ring volgens de wet van Mozes en van Israël.”
• Anglicaans, episcopaals en protestants: “Ik geef je deze ring als symbool van mijn liefde en met al dat ik ben en wat ik heb eer ik jou in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.”
• Rooms-katholiek: “In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest, neem en draag deze ring als teken van mijn liefde en trouw.”
